Á laugardaginn leitaði ég út um allt að svörtu flíspeysunni minni. Ætlaði að vera í henni innan undir jakkanum um kvöldið því það var frekar kalt úti. Ég leitaði bókstaflega út um allt heima hjá pabba og skildi hreinlega ekkert í því hvað hafði orðið af peysunni, taldi mig muna nákvæmlega að ég hefði pakkað henni niður. Hefði meira að segja ætlað í henni út á föstudagskvöldið. Það er skemmst frá því að segja að þegar ég kom suður og var að ganga frá fötunum mínum fann ég peysuna hangandi inn í skáp. Ég hafði víst hætt við að taka hana með... Svona er maður sniðugur...